Tim in the Bim, deel 2

Donderdagochtend, de dag van het concert. Om 6 uur gaat de wekker, op de fiets naar Adam CS, met de trein naar Schiphol om trombonist Michael Davis op te pikken. Het is druk bij de uitgang, gelukkig is Michael lang van postuur, zodat we elkaar niet kunnen mislopen. Hij heeft gelukkig wel wat kunnen slapen, zijn vlucht was 'uneventful'. We vertellen elkaar in de taxi wat we zoal dit jaar hebben gedaan, met trots vertelt hij dat zijn twee zonen op muziekkamp zijn en nu al verdienstelijk kunnen spelen. Hij begint ook over de dure Euro en spuwt zijn gal over Bush cs, daarbij de hoop uitsprekend dat Obama zal gaan winnen in november. Aangekomen in het hotel duikt hij een paar uur zijn bed in en ik fiets terug naar huis. Om 11 uur belt Tim dat hij een flyer voor zijn nieuwe cd wil laten drukken, of we dat samen kunnen gaan doen. Het is droog, dus we spreken af op de Dam, onder het Nationaal Monument om half 2. Omdat hij last heeft van zijn rug gaan we lopend naar de Weteringsschans om daar de flyer samen af te maken en te laten drukken. We lunchen smakelijk in een nieuwe trendy zaak: pasta, heel wat beter dan gisterenavond... ik bel het Bimhuis om de soundcheck kort te sluiten. We praten honderduit over zijn nieuwe cd, de Stones, Ronnie Wood's strapatsen, zijn dochters. Tim biecht op dat hij, voordat hij door de Stones werd aangenomen, nimmer de Stones live had gezien!!! Om drie uur gaat ieder zijns weegs, tijd om eea voor te bereiden voor het concert.
Als ik om vijf uur in het Bimhuis aankom is de soundcheck al begonnen. Ik maak kennis met drummer Marc Miralta en gitarist Fred Favarel. Hilarisch is als Bernard een trombone nadoet en de partijen van Mike feilloos nadoet, tot vreugde van iedereen! Ik informeer hoeveel kaarten er zijn verkocht, op veertig na is het uitverkocht en ik spring een gat in de lucht! Uiteindelijk is het niet makkelijk om midden in de zomer een concert te boeken, laat staan uit te verkopen. Om 19 uur is het etenstijd en we nemen plaats in het restaurant terwijl het publiek binnenstroomt. Veel bekenden gezichten, maar ook niet-Stones publiek mengt zich, waarschijnlijk doordat Radio 6 de nodige promotie heeft gedaan. Beneden backstage is het wachten op Darryl Jones, dat duurt eventjes en eindelijk gaat het beginnen. Ik kondig ik het concert aan. Radio 6 staat buiten met een geluidswagen. Ik film het hele concert met een van school geleende videocamera. Tim leidt de band en ik verbaas mij erover hoe soepel en ervaren de rest volgt. Twee jaar geleden had Tim's Miss You arrangement nog de premiere in het Bimhuis, nu was Lady Jane aan de beurt. Beide nummers zullen op Tim's nieuwe album verschijnen: Stones World, the Rolling Stones Project II. Dat wordt een dubbel CD, mmv alle Stones (bij het eerste RS Project ontbrak Mick Jagger), met in totaal 72 muzikanten, gezongen in negen talen. Enige tijd geleden heb ik het album al gehoord, het klinkt fantastisch, maar ik moet zeggen dat ik het artwork van de nieuwe CD ook verrassend vind. Ronnie Wood heeft ook nu weer Tim een kunstwerk toegezegd voor het artwork. Het concert is voor een aantal van mijn aanwezige vrienden een eerste kennismaking met Tim's band. Het publiek reageert enthousiast, bij de toegift gaat het gordijn achter het podium open en openbaart zich de skyline van de binnenstad; Bernard zwaait het publiek uit met het prachtig en ingetogen gezongen Ruby Tuesday. Na afloop is het een drukte van jewelste, want velen willen een handtekening of even een babbeltje maken, waarbij opvalt hoe toegankelijk iedereen is. Ik denk ook niet dat veel mensen leden van de Stones band en m.n. Darryl Jones zo van nabij zullen meemaken. Dat maakt het Bimhuis ook zo uniek, zowel voor de band als voor het publiek. Tim en ik verlaten het Bimhuis, we spreken af elkaar maandag tijdens zijn transfer naar New York op Schiphol weer te ontmoeten voor een brunch. Darryl zegt gedag, hij blijft weliswaar nog even in Europa, maar komt pas in oktober weer in Amsterdam, we spreken af tzt even te mailen en dan wat gezelligs te gaan doen in Amsterdam. Luc van de Belgische Stonesfanclub overnacht ook in mijn huis, tot besluit drinken we gezellig nog een glaasje ; het is 3 uur voordat het licht uitgaat en ik voldaan in slaap val. Volgens mij heeft iedereen vanavond genoten. Daar draait het om.